Ben Değil, Gözlerim

Hani hep demiştim ya, sevgine inanmıyorum diye. Bak yanılmamışım. O gülü attığım için hiç pişman değilim biliyor musun? Hemde hiç. Gerçek yüzünü gördüm böylece. Hala keşke atmasaydın diyenler var, aptallar mı onlar? Onlara gerçek yüzünü göstermedin mi yoksa? Hani demiştin ya, onu sevdiğimi inandırmak için kalbimi mi sökmem lazım diye. Gerek kalmadı. Çünkü beni sevmediğini gerçekten anladım. Belki o Hafizeye söylediklerinden sonra hala sevdim seni, doğru. Ama Aleynaya dediğin şey var ya, işte onu duyduğum an içimden bir parça koptu gitti sanki. Ağlıyamadım, çünkü sana değmezdi. Bırak seni sevmeyi, sana bakmaya bile değmezdi. O gözlerimin önüne gelme olur mu? Görmesinler seni, çünkü her seferinde daha çok seviyorlar seni. Ben değil bak, gözlerim. Seni her gördüklerinde daha çok seviyor, daha çok nefret ediyorlar. Her seferinde bunu yaşamamak için bir an önce gitmek istiyorum şu koskoca şehirden. Ben hala sana seni seviyorum diyebiliyorsam yüzsüzlüğümden değil, içten sevdiğimden. Artık gözlerimin önüne perde olma, çünkü onlar aynı perdeyi her seferinde görmekten bıktılar.