Eksik

Her şey istediğim gibi. Ama bir şeyler eksik. Bir yanım hep boş. Aslı yanımda, Birsen yanımda, Evrim yanımda, Hafize,Yaren, Zeynep, Halil. Hepsi yanımdalar. Onları geç, Emre yanımda. Şuan mutluluktan ölmek yerine ağlıyorum. Neden bilmiyorum. Aslında biliyorum, ama bunu söylemeye korkuyorum. Çünkü günlerdir belki de haftalardır senin ismini anmıyorum. Her ne kadar mutlu gözüksemde, takmıyor gibi gözüksemde, hep yanımda olmasını istediğim 2. kişi var. Emreyle bile eşit tuttuğum kişi var. Eskiden kardeşim dediğim, hatalarım sonucu kaybettiğim kişi var. Belki şuan uyuyor, beni unutmuş bir şekilde. Karşıma alıp sımsıkı sarılmak istediğim kardeşim var. Var diyorum, olmadığını bildiğim halde. Bilmiyor özlediğimi, bilmiyor şuan ondan bahsettiğimi. Günlerdir kimseye ismini söylemiyorum. Bahsetmiyorum bile. Emre yönünden o kadar mutluyum ki. Ama sana o kadar çok değer verdim ki ben. O kadar çok sevdim ki, o kadar çok kardeşim yerine koydum ki seni. Ben senin için kendimi değiştirdim biliyor musun? Fakat daha konuşmadan silip attın. Eskiden bana kardeşim diyen kardeşim, şuan beni özlemeyi bırak, hatırlamıyor bile. Emre için bile bu kadar ağlamadım biliyor musun? Ben sana hep kardeşim dedim, evet biliyorum değerini bilemedim. Şuan belki farkına varıyorum ama sonunda farkına varmam bile yetmez mi? Biliyorum bir daha olamayız"Biz". Demezsin bana içten içe "Kardeşim". Belki yeniden "Biz" olsak bile bilirim bu sefer ben sana ölsem bile sen beni eskisi gibi görmezsin. Çünkü senin gözünde hep yalnızım. Haklısın aslında, sensizken yapamıyorum. Başkasını koyamıyorum yerine, istemiyorum çünkü senden başkasını. Böylece yalnız kalıyorum. Sen her zaman başkasına her şeyim derken, ben sen olmadığın halde sana her şeyim diyorum. Her şeyim yerine koyuyorum. Aylardır ismini anmamam bile bir mucize. Aylar sonra, ilk defa kendimi tutamıyorum. Kendime söyleyemediğim şeyleri şuan buraya döküyorum. Aslında olmasanda oluyor. Ama hep eksik hep yarım. Bazen aklıma geldiğin an şarkımızı dinliyor, seninle süslenmiş anılarımızı düşünüyorum. Bugün aynaya bakıp, sonunda "..... ile olan anılarımızı özledim" dedim. Bunu nasıl başardım bilmiyorum. Nasıl söyledim bunu kendime bilmiyorum. Şuan şarkımız çalıyor. Anılarım depreşiyor, gülümsüyorum. Daha sonra değerini bilemediğim aklıma geliyor, üzülüyorum. Başkaları senin her şeyin olsada, sen benim hep her şeyimsin. Garip değil bunları söylemem aslında. Çünkü geçen küsmelerimizde de hep sayemde barıştık. Küsme sebebimizde zaten bendim ama.  Olsan, eskisi gibi olamayacağız, ama değerini hep bileceğim. Olmasan, senin için fark yapmayacak, benim bir yanım hep boş kalacak. Seni özlüyorum, eskisi gibi olmayacağımızı, "Biz" olmayacağımız, mesaj atmayacağını bile bile. Ama benim içimde bir umut var, sen her ne kadar nefret edip unutsan bile. Sen hep benim vazgeçilmezimdin. Halada öylesin... Her neyse özledim, bu kadar.