Evrim Öztürk

Bugün tüm birbirimize yaptığımız yanlışları unuttum. Hatalarımızı bir yana, eskileri bir yana attım. Bugün bir kez daha seni ne kadar çok sevdiğimi anladım. Farkettimde ne kadar çok küssekte, aylar sonra yanımda seni görüyorum. Seninleyken üzüldüğümü hiç hatırlamıyorum biliyor musun? Tartışmalarımız pek olmuyor. Olsada küsüyoruz işte. Ama hep bir şeyler beni sana itiyor. Çünkü yüzümü hep güldürüyorsun. Diğerlerinden farklısın. Nedeni zaten gayet açık. Küstük mü tam küsüyoruz, barıştık mı tam barışıyoruz, güldük mü tam gülüyoruz, ağlıyorsak tam ağlıyoruz. Seninle konuşurken güldüğüm kadar hiçbir şeye gülmedim diyebiliriiim sanaa. En basit bir şeyi bile, komik hale getirebiliyorsun. İşte bu yanını çok seviyorum. Bir şeyin olduğunda gelip bana anlatıyorsun direk. Kötüysen direk söylüyorsun, öyle ters davranıp kötü olduğunu belli etmiyorsun. Belki kötü anılarımız oldu seninle, ama ben hepsini unuttum. Çünkü geçmiş geçmişte kaldı, neden yeni sayfalar açmıyoruz ki? Anla işte kardeşim, seni çok seviyorum. Ha birde ANLATILMIYOR YAŞANIYORSUN. Neyse, hiç gitme.