Dışarıda ki Mutluluk, Farkına Var

İnsanlar ne kadar garip. Umrumda değil diyip, hala yazdıklarımı üstlerine alınıyorlar. Yok sözler yazmalar yok affetmemler. Ben bundan cidden çok sıkıldım. Ben kendi hayatımı yaşarken hala defterinde ismimin bulunması ne garip? Bir de umursamıyorlar sözde. Ben ilk defa kendimi böyle görüyorum biliyor musun?Eskiden ne kadar aptalmışım, o kadar çok değer verip sevmişim ki. Onlar her seferinde çekip giderken, ben her seferinde barışma çabasına girmişim. Neden? Aptallığımdan. Kendimi onlara o kadar bağlamışım ki, onlarsız yapamaz olmuşum. Sanala nasılda bağlamışlar beni. Neyse ki şuanda kendi hayatımla ilgileniyorum. Sanallarla değil. Gerçekte beni üzücek hiçbir şey yokmuş meğerse. Dünya bilgisayarda değil, dışarıdaymış. Sanaldan dolayı bir ara okulumdan, gerçek arkadaşlarımdan ne kadar da çok kopmuşum. Dışarıda ki mutluluğun farkına varmamışım. Ama neyse ki değiştiğimin farkındayım. Artık ne gidenlerin arkasından dur, ne de beni üzenlerin arkasından ağlıyorum. Evet belki hislerimi değiştiremiyorum, özlediğim insanlarda oluyor. Ama onlar için artık köpek gibi ağlamıyorum. Değmiyor çünkü. Ben daha önce yaşananlara bakmıyorum çünkü, şuan yanımda mı değil mi ona bakıyorum. İnsanlarda bunun farkına varıp, onların umrumda olmadığını bilmeleri gerek. Çünkü boşu boşuna onlara döneceğimi sanıyorlar, yanılıyorlar.